Gjërat s`janë ashtu si duken...!

Në tren kishte shumë njerëz. Disa prej tyre ishin përhumbur dhe shikimin e kishin tretur diku larg. Të tjerë prisnin me padurim nisjen e trenit ndërsa kishte edhe nga ata që shkujdesur ose me kuriozitet, kishin marrë në duar gazetat e mëngjesit dhe po i lexonin. Pavarësisht njerëzve të shumtë, nuk kishte zhurmë. I fundit që mbërriti në trenin që kishte ndaluar në stacion, ishte një burrë me dy fëmijët e tij. Sapo ata fëmijë vunë këmbët në tren, qetësia u arratis. Të vegjlit filluan të luajnë me njëri tjetrin, të lëvizin gjithandej, të bërtasin, të ankohen, të përplasen...disa pasagjerëve që po lexonin gazetat ua morën ato nga duart. Ishte e padurueshme. Minutat po kalonin dhe durimi u sos. Babai i atyre fëmijëve, qëndronte me kokën ulur dhe nuk po ndërhynte aspak për të qetësuar të vegjlit që shkaktuan me të vërtetë shqetësim. Një pasagjer, më në fund, ndërhyn: Zoteri, më falni që po ju them, por fëmijët tuaj po sjellin shqetësim. Ata ua morën gazetat nga duart shumë njerëzve që po i lexonin ato. A mund të bëni diçka ju lutem?
Babai i fëijëve e ngriti kokën ngadalë, shikoi nga folësi dhe më pas u përgjigj: Po zotëri, fëmijët e mi vërtet po sjellin shqetësim. Më falni që nuk ndërhyra më parë por ata dhe unë po vijmë nga spitali. Atje vdiq nëna e tyre dhe bashkëshortja ime.
Pasagjeri që kishte ndërhyrë reagon menjëherë: Më vjen vërtet keq zoteri. Ju shpreh ngushëllimet e mia, më thoni ju lutem, si dhe me çfarë mund t`ju ndihmoj?
Pasagjeri e harroi fare rrëmujën dhe shqetësimin që më parë patën shkaktuar fëmijët e burrit të heshtur. Ai menjëherë u pushtua nga dhimbja, nga keqardhja dhe dëshira për ta ndihmuar atë njeri.
Kjo ishte vetëm njëra nga ngjarjet që përshkruhen, në librin “Shtatë Zakonet e Njerëzve të Suksesshëm” të cilin aktualisht po lexoj. Ngjarja sillet aty në një moment kur autori rreket të tregojë se shumë gjëra nuk janë ashtu si na duken ose ashtu si ne i mendojmë ndonjëherë. Ato thjesht na duken, por nuk janë ashtu. Mënyra se si ne na duken, ndikohet shumë nga paradigma jonë, thënë shkurt nga kuadri në na japin kristalet e tejdukshme me të cilat ne i shikojmë gjërat që ndodhin rreth nesh. Me të vërtetë, ashtu si pasagjeri i trenit do të kisha reaguar edhe unë. Ndaj vërtet besoj se shumë gjëra nuk janë ashtu si na duken, ashtu si i mendojmë. Varet shumë nga “kristalet” me të cilat shikojmë.