Natë...

Është natë
Kjo natë ndryshe nga të tjerat
Më e errët, më e vetme, më e fshehtë

Nata ra
Kjo natë si asnjëherë tjetër, netët
Më bën të ndihem larg, sa larg nga ti

Dëgjomë, të lutem, edhe pse e di
Se errësirat zërin nuk e përcjellin
Dëgjomë, jam keq, shumë keq
Gjithçka bëj më duket e kotë

E humba botën, në mimikën e tendosur të kësaj nate
Jo atë botën e zakonshme me shumë njerëz
Por universin ku vetëm ti ekzistoje,
Atë bregdet misterioz që patëm krijuar bashkë
unë deti, ti valët, netëve përplaseshim dhe bashkë
arratiseshim nga njëri-tjetri dhe prapë bashkoheshim

Në këtë natë
E kërkoj edhe veten, nuk e gjej me ty
Sa larg kemi shkuar, si mundet kaq larg?

Kësaj nate
Iu luta sonte edhe pse errësirën
Asnjëherë se kam dashur
Asnjëherë s`kam mundur ta njoh

Natës
I thashë të më sjellë një kujtim
Nga ty, qoftë edhe zërin, a flokët e saj si kjo natë
Mbase edhe hijen tënde do ta prekja njësoj

Prej natës
Kërkova qoftë edhe ikjen tënde
Vetëm që të mendoja se edhe njëherë se
sapo kishim qenë bashkë

Edhe këtë natë
Dhe ishim ndarë e kishim humbur
Në errësirat që më të errëta se kurrë
Ishin, këtë natë

Në fund të natës
Ti ndoshta e di se do të ketë një agim
Por unë e kam harruar tani këtë mësim
Të orës së hershme të lëndës së gjeografisë
Kur ishim ulur në fund të klasës

Nuk gjej në kujtesë asnjë shkak
Që agun e një dite tjetër ta pres
E vetmja rreze që mund të zbardhë
Je ti, por këtë natë nuk po shfaqesh
Dhe mua shpresa, pritja, po më vdes...