Dimer Veriu, ne Luginen e Valbones...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
www.drejttropojes.blogspot.com
Valbona
Lumi Valbona
Dragobi
Koman
Blog Archive
-
▼
2008
(108)
-
▼
January
(12)
- Pa titull
- Natë...
- Mbremja ne Vlore...
- Teleferiku qe lidh Tiranen me Malin e Dajtit...
- Perendimi "i vonuar" i diellit ne Vlore...
- Vlora, sipas mendimit tim, eshte nje nga qytetet m...
- Gjurmet...
- Malet me debore mbuluar,ne Veri te Shqiperise, Lug...
- Dimer Veriu, ne Luginen e Valbones...
- Qafa e Petishit, keshtu i thone banoret e zones ke...
- Shtepi banimi ne faqen e malit qe ndodhet ne krah ...
- Udhetim nga vendlindja...
-
▼
January
(12)
About Me
Lidhje
- 103whispers
- Aida Bode
- Akvllnaja
- Albtranslator
- Alidea
- Alket Islami, Foto
- Ardita Jatru (Poezi)
- Artikuj, Trazhgim Sokolaj
- Balkanweb, Lajme
- Belle Fleur
- Bletebzz
- Busulla
- Drejt Europes
- e paditur
- E ëma e Zeqos...
- Edrus
- energize-it
- ET
- Jo vetem Idil
- Kapiten Kapiteni Im
- Kastadiva
- Kolektiviza
- Krahethyer
- Krasta Krau
- Kusaret
- Ledri Kurti-Kraja
- Lirika Shqiptare
- losttext
- Massia
- Minerva
- Molla e Kuqe
- N.Ago
- Nje jete buze detit
- Peshku pa ujë
- Portali shqiptar
- Përjetësisht të Panjohur
- Qielli i drunjte
- Repertori i Blogjeve Shqip
- Sapere Aude-Elais
- Selfmaderadio
- Tena ne Paris
- Toni Maliqi
- traboini
- Trebeshina
- Tropoja ne Wikipedia
Info
Kristal
Ka kohe qe s'shihemi dhe ndiej
Si te harroj un' dalngadal,
Si vdes tek une kujtimi yt
Si vdesin floket dhe gjithcka
Nje vend ku ty te te leshoj.
Nje strofe a note a nje brilant
Ku te te le, te puth, te shkoj.
Asnje mermer a morg-kristal.
Mos duhet vall' prap te te mbart
Gjysem te vdekur, gjysme te gjalle?
Te gjej nje fushe a nje lulnaje
Ku butesisht porsi polen
Gjithkund, gjithkund te te shperndaj.
Dhe te te puth e t' ik pa kthim
Dhe nuk do te dime as ne, askush
Harrimi ish ky, a s'ish harrim.
HUMBEM EDHE KETE MBREMJE
Pablo Neruda
E humbem edhe kete mbremje
Askush nuk na pa te zene per dore,
kur muzgu i kalter binte mbi bote.
Nga dritarja une pash’
lodrimin e perendimit mbi kodrat e largta.
E pastaj, si nje monedhe,
nje copez dielli u perndez ne duart e mia.
Te kujtova ty me shpirtin e ndrydhur,
me ate trishtimin qe ti ke njohur tek une.
Ku ishe tin e ate kohe?
Me c’njerez?
Cfare fjalesh u thoshe?
Oh, pse me ndodh keshtu: dashuria shperthen pernjeheresh,
kur jam I trishtuar dhe kur ti je larg?
Libri qe mar rte lexoj mbremjeve, me ra nga duart,
dhe te kembet e mia, si nje qen I plagosur u rrotullua perendia.
Gjithnje, gjithnje sapo vjen mbremja ti iken,
Deri ku muzgu bredh duke tretur statujat.
E humbem edhe kete mbremje
Askush nuk na pa te zene per dore,
kur muzgu i kalter binte mbi bote.
Nga dritarja une pash’
lodrimin e perendimit mbi kodrat e largta.
E pastaj, si nje monedhe,
nje copez dielli u perndez ne duart e mia.
Te kujtova ty me shpirtin e ndrydhur,
me ate trishtimin qe ti ke njohur tek une.
Ku ishe tin e ate kohe?
Me c’njerez?
Cfare fjalesh u thoshe?
Oh, pse me ndodh keshtu: dashuria shperthen pernjeheresh,
kur jam I trishtuar dhe kur ti je larg?
Libri qe mar rte lexoj mbremjeve, me ra nga duart,
dhe te kembet e mia, si nje qen I plagosur u rrotullua perendia.
Gjithnje, gjithnje sapo vjen mbremja ti iken,
Deri ku muzgu bredh duke tretur statujat.
Koha e pamjaftueshme
S'kam kohe te harroj shume gjera
Qe nga mendja ti nxjerr perjete.
Per tragjiket e vjeter e shkreptimat
Do t'me duhen se paku dy vjet.
Per frengjishten tok me plazhet po aq
Ndoshta grate do te jem duke fshire
Kur muzgu do te afrohet nderkaq.
Si udhetari me peshe te tepert
Para avionit qe niset pas pak
I ngarkuar rendshem ende
Do t'afrohem tek varri humbak.
Nga supet si ta heq kete barre?
Ku ta hedh kete peshe, si?
Me te s'mund te zbres atje poshte
Por as lart dot s'e le kurrsesi.
I menduar gjer ne cast te fundit
Nga mosthenia, nga pengu tragjik,
Nje shenje ndoshta te pakuptueshme
Do t'ju bej te gjitheve e do ik.
Ismail Kadare Pranvere 1990
Poezi...
SONET I RI PER HELENEN
nga
nga
vargjet qe recitoja do te kujtosh!
Do te te trishten gjinjte prej rritjes se femijeve,
ato sythe te fundit te jetes tende bosh.
Do te jem kaq larg sa duart e tua dylle e mjalte
do te plugojne vec kujtimit te rrenojave t'lakuriqta te mia.
Do te kuptosh qe bore mund te bjere pranveres,
dhe me e vrazhde bora pranveres bie.
qe me pare i derdhja si amfore plote
denuar do jene te vdesin duarsh te mia...
dhe vone se luleve njehere u del esenca
dhe sepse me zerin tend po t'me therrasesh
do jem kaq larg...
Perktheu A.Dizdari
http://www.geocities.com/
s_format/ere.html
Kujtese...!
Miresevini! Te drejtat per gjitha materialet e publikuara ketu, tekste apo fotografi i perkasin autorit te faqes, T.Sokolaj. Eshte i ndaluar sipas ligjit kopjimi, botimi, reklamimi apo shumefishimi i materialeve apo fotografive pa lejen paraprake te autorit i cili mund te kontaktohet ne adresen: gimsokolaj@gmail.com. Ju lutem me kontaktoni nese publikoni diku tjeter dicka nga postimet modeste ne kete faqe!
Ju Faleminderit!
Ju Faleminderit!
2 comments:
Eh bora eshte e bukur! Mua me sjell gjithnje kenaqesi kur e shikoj qe fillon te bien ato kristalet e para mbi toke dhe e zbardhin ate me nje bardhesi marramendese.
Por, kur shikoj kete foto dhe mendoj per ftohmen qe sjell debora ne nje vend pa ngrohje sic eshte Shqiperia, me vjen te qaj!
Mos qaj belle! Per pak ore sa qendrova ne ate zone, isha ne merak te madh sepse rruga rrezikonte te bllokohej dhe ai aks automobilistik i teri eshte ne nje zone te rreshqitshme malore. Megjithate ishte bukur, ajo debore perkedhelur nga rrezet e diellit te krijonte idene e pastertise, paqes dhe te jepte ndjesine e nje qetesie absolute
Post a Comment