Unë i vogël n'ato vite,
Mbi barin që ndriste nën vesë.
Në prag pranvere, një lule gjeta,
Erdhi Pranvera thirra menjëherë.
Buzëqeshi motra ime,
Sa desha t'i thur një kurorë.
Me kot vrapova edhe kërkova,
Të tjera lule jo, nuk gjeta dot.
Një pike vese mbi faqe ra.
O motër, unë lulet ku ti gjej?
Ajo e dinte 'ndaj më tha
Pranvera me një lule jo nuk vjen.
Si lëndinë mbet' fëmijëria,
Por fjalët e saj jo s'i harroj.
Sot me thotë koha dhe vetë rinia
Më e bukur jeta behet me shume shoke
refren
Një pike vesë mbi faqe rra.
O motër, unë lulet ku t' gjej?
Ajo e dinte 'ndaj me tha
Pranvera me një lule jo nuk vjen.
Kështu dhe jetën se bëmë një ditë
Një lumë i vetëm se bëmë një det
Kishe të drejtë o motër the
Pranvera me një lule s`vjen
"Kisha kohe qe e kerkoja tekstin e kesaj kenge, i shkruar nga Prec Zogaj dhe fillimisht i interpretuar nga Frederik Ndoci dhe me pas nga Aleksander Gjoka, tek "100 Kenget e Shekullit". Si poezi por edhe si kenge, mendoj se eshte nje nga vlerat e padiskutueshme te artit shqiptar..."
Friday, February 29, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Oh sa me pelqen kjo kenge! Fillova ta kendoj:)
Shume faleminderit sepse me bere te buzeqesh per lulet dhe per pranveren qe po afron:)
Fundjave te bukur, Tropoja!
Flm belle! Fundjave te kendshme edhe ty! Kenga eshte shume e bukur, edhe une e kendoj vazhdimisht dhe e degjoj po ashtu me shume deshire...
Post a Comment