Fragment

Takat e saj mbi trotuar
Më zgjuan këtë mëngjes
Dëshira ime ngadalë
u përflak, si diell i lodhur
në fund të ditës, vdes
për tu zgjuar nesër përsëri
kur takat e saj të rikthehen
mbi kalldrëmin e moccëm plak
krismat si armë në beteja
të kahershme! Këto s`janë
vecc zërat e pranverës
britmat e luftëtarëve, heshtur!
Aroma e luleve prej lindjes
një letër e vonuar në postë
ca netë të shkuara pa gjumë
dhe ditët, stinët ikin vetiu
pranë saj koha fluturon
si anije kozmike e dalë mendsh
një meteor i dalë prej kontrollit qiellor
u përplas mbi tokë, dhe gjithccka
u trand si një tmerr i rëndë mbi dhe
pastaj përsëri universi u rikthye, graviteti,
në vendin e vet gjithccka mbet, si më parë
kjo tragjedi në mbamendjen time harraqe
në trotuar zhurmat e takave s`do mungojnë
mbase një ditë si mbrëmë do trokasin
plumbat e një atentati vagabond
pastaj sirenat përsëri do të dëgjohen
kronikat e vona mbrëmjeve në TV
lajmërojnë viktimën e radhës
vrasin gjumin njësoj si Makbethi dikur
atë marrosjen e njeriut pa ndjenjë
drejt mbylljes së syve mbi gjinjtë e natës
shtrirë mbi kofshët shtatin e saj
marrosur pas hijeve të lisave, në kopësht
minjtë lozin me një ccap buke të hedhur
prej tavolinës luksoze të personazhit VIP
kafshatë e përzënë në ditët e sotme
ajo që mungoi për dekada me radhë
tani shumë gjëra kanë ndryshuar në këtë botë
toka rrotullohet njësoj rreth vetes e diellit
i njëjti cikël hënor-gjeografik, gjithashtu
mbi ekrahin e madh të universit të tjera
fenomene histerike shfaq, si këto kohë
kur pranverat harrojnë rrugën e kthimit
si lulet e vjetshme që harrojnë rizgjimin
T.Sokolaj, Mars 2009